حذر کن زانچه دشمن گوید آن کن/ که بر زانو زنی دست تغابن (سعدی)
طبق سند 2030 یونسکو، این نهاد به آمار و اطلاعات آموزشی نسل آینده ی کشورمان دسترسی کامل دارد! امضا و اجرای این بند از سند، با توجه به خیانت نهادهای بین المللی و کشورهای غربی در تعهدات برجام و افشای اطلاعات محرمانه ی ایران، خیلی ساده اندیشانه است. چرا که آدم عاقل(!) از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود. حتی آمریکا هم خود را ملزم به ارائه ی گزارش به یونسکو نمی بیند! مشکل اینجاست که مسئولین ما کاملا داوطلبانه زیر بار این سند ننگین و شرم آور رفته اند!
تصویب بی سر و صدای این سند و اجرای آن بدون طی کردن مراحل قانونی(!)، زمانی صورت گرفته که اسناد بالا دستی بسیار با ارزشی منطبق با دیدگاه اسلامی از جمله مجموعه ی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، سند نقشه ی جامع علمی کشور، سند مهندسی فرهنگی کشور و سند دانشگاه اسلامی، بدون اجرا و پیگیری مسئولین مربوطه، نزدیک به ده سال است که مغفول مانده است! این موضوع به قدری حساس بود که واکنش علنی امام خامنه ای مد ظله العالی را به دنبال داشت: «چرا سند تحول آموزش و پرورش تا به حال عملیاتی نشده است؟ تا چه زمانی باید منتظر آماده شدن نظام نامه های سند تحول بود؟ من به طور جدی از وزیر محترم و مسئولان می خواهم که موضوع اجرایی شدن سند تحول را پیگیری کنند؛ زیرا آموزش و پرورش نیازمند تحول عمقی و به دور از تغییرات ظاهری است. سند 2030 و امثال آن، مواردی نیستند که جمهوری اسلامی ایران تسلیم آن ها شود، و امضای این سند و اجرای بی سر و صدای آن قطعاً مجاز نیست و به دستگاه های مسئول نیز اعلام شده است. به چه مناسبت یک مجموعه ی به اصطلاح بین المللی که تحت نفوذ قدرت های بزرگ نیز قرار دارد، به خود حق می دهد که برای ملت هایی با تاریخ و فرهنگ و تمدن گوناگون، تکلیف معین کند که شما باید این جوری عمل کنید؟ اصل کار، غلط است. بنده از شورای عالی انقلاب فرهنگی هم گله مند هستم. آن ها باید مراقبت می کردند و نباید می گذاشتند که کار به اینجا بکشد که ما بیاییم و جلوی این کار را بگیریم. اینجا جمهوری اسلامی ایران است و در این کشور مبنا اسلام و قرآن است. اینجا جایی نیست که سبک زندگی معیوب و ویرانگر و فاسد غربی بتواند اعمال نفوذ کند. در نظام جمهوری اسلامی پذیرش چنین سندی، معنا ندارد.» (17/2/96)
هشدارهای علنی امام خامنه ای، زنگ خطری برای مهره های نفوذی دشمن بود چرا که باید پاسخگوی این اقدام غلط خود می بودند و چاره ای جز فرار از واقعیت نداشتند. به طوری که حتی دروغ بودن گزارش های رسیده به مقام معظم رهبری را مطرح کردند! سپس بهانه هایی چون انکار امضای سند، الزام آور نبودن سند، عدم اجرای آن و در نهایت داشتن حق تحفظ (یا همان حق شرط) را مطرح کردند؛ در حالی که یونسکو به دلیل پیشگامی در زمینه سازی برای اجرای سند 2030 از جمهوری اسلامی ایران تقدیر کرده بود! در واقع مسئولین غرب زده ی ما زودتر از آنچه یونسکو خواسته بود، سند 2030 را پیاده کرده بودند. حتی در صورت صحت ادعای دولت مبنی بر ارائه ی تحفظ، این تحفظ کلی بوده و مشخص نمی کند جمهوری اسلامی ایران با کدام بخش از سند 2030 مخالف است، لذا تحفظ کلی از سوی هیچ کشوری پذیرفته نمی شود و آن کشور متعهد به تمامی سند دانسته می شود.
همین موضوع که دولت خود را متعهد به بخش هایی از سند 2030 که در تعارض با باورهای دینی و ارزش های فرهنگی جامعه ی ایرانی است، نمی داند، نشان دهنده ی الزام آور بودن سند است. سؤال این است که اگر دولتمردان غرب پرست، این سند را امضا نکردند و تعهدآور نبوده، پس چرا حق تحفظ گرفته اند؟!
و چرا متن 300 صفحه ای سند 2030 را با عنوان سند ملی رونمایی کرده و بدون هیچ گونه قید و تحفظ های اعلام شده، به طور کامل برای اجرا، ابلاغ نموده اند؟! و چرا طی دو سال اخیر، کتاب هایی با محوریت این سند، با هدف آموزش روابط جنسی به کودکان چاپ شده است؟! هر چند این موضوع مورد انکار رئیس دولت واقع شد ولی کتاب های چاپ شده با عنوان های: «بچه ها از کجا می آیند؟»، «لک لکی در کار نیست.»، « من از کجا آمده ام؟» و... در نمایشگاه کتاب تهران به چشم می خورد!
یک نفر با من بگوید چیست! آخر بیست سی/ در کجا هست و کجاها نیست آخر بیست سی
هیچکس گردن نمی گیرد وجودش را، بگو .../ حکم تأییدش به مُهر کیست! آخر بیست سی (حسین وفا)
امام خامنه ای مد ظله العالی می فرمایند: «این مسئله‌ی بسیار مهم و خطرناکی است که برخی ها در پشت ویترین مراکز مختلف سازمان ملل از جمله یونسکو، در حال ایجاد یک منظومه فکری، علمی، فرهنگی و عملی برای همه ملت ها هستند تا همه جهانیان، آن گونه که آن ها می خواهند، فکر و عمل کنند. سند ۲۰۳۰ جزئی از سند بالا دستی سازمان ملل یعنی «سند توسعه پایدار» است که سلطه گران جهانی در حرکتی معیوب و غلط می خواهند همه ملت ها را در چارچوب آن کنترل کنند اما آن ها به چه حقی درباره عقاید، سنت ها و فرهنگ دیگر ملت ها تصمیم می گیرند؟ اینکه برخی می گویند این اسناد الزام آور نیست، نوعی سطحی نگری است چرا که همه ی اجزای این اسناد در واقع الزام آور است و اگر محقق نشود، موجب نوعی عکس العملِ آن ها خواهد شد مسئله ی استقلال خیلی مهم است؛ مسئله ی سند 2030 از این قبیل است. برخی می‌گویند ما در این خصوص تحفظ داده‌ایم و گفته‌ایم فلان بخش آن را قبول نداریم، در حالی‌که حتی اگر هیچ مورد واضحِ خلاف اسلام در آن وجود نداشت، باز هم نظام آموزشی نباید در بیرون از کشور نوشته شود، حال آن که موارد خلاف اسلام نیز در آن سند وجود دارد و برداشت افرادی که خیال می‌کنند، ما در این موضوع گزارش های درستی نگرفته‌ایم، برداشت درستی نیست. اصولاً چه لزومی دارد این اسناد را بپذیریم و در عمل قبول کنیم که غربی ها باید به ما الگو بدهند؟ چندین سال است که موضوع الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی را مطرح کرده ایم که این الگو باید با تلاش دانشگاهیان تدوین، و راه برای الگو دادن غربی ها به کشور بسته شود. اینجا ایران و جمهوری اسلامی است و این ملت، ملت بزرگی است، چرا باید چند نفر در یونسکو یا سازمان ملل، نظام آموزشی ما را بنویسند؟» (31/3/96 و 17/3/96)
ادامه دارد...
